Complexe enkelbreuk

Een ORIF (Open Repositie en Interne Fixatie) is een chirurgische techniek die wordt toegepast bij complexe fracturen van de enkel of het onderbeen. Tijdens deze procedure wordt het gebroken bot nauwkeurig teruggeplaatst in zijn anatomische positie en vervolgens intern gefixeerd met metalen implantaten, zoals schroeven, platen of intramedullaire pennen. Dit zorgt voor stabiliteit en bevordert een gecontroleerd herstelproces.

Contact- en sprongsporten zoals voetbal, basketbal en skiën verhogen het risico door plotselinge richtingsveranderingen en impact. Ongevallen in het verkeer, motorrijden of op het werk kunnen leiden tot ernstige breuken door hoge krachten op het bot.

Fracturen van de enkel of het onderbeen ontstaan vaak door een trauma met een hoge impact, zoals een val, een verkeersongeval of een sportblessure waarbij een extreme draaiing of directe kracht op het bot wordt uitgeoefend. Daarnaast kunnen breuken ook optreden bij minder heftige incidenten wanneer er sprake is van een verminderde botkwaliteit, zoals bij osteoporose.

Bij een vermoeden van een enkel- of onderbeenfractuur wordt onderzoek in het ziekenhuis uitgevoerd. Dit begint met een lichamelijk onderzoek waarbij zwelling, standsafwijkingen en drukpijn worden beoordeeld. Vervolgens worden beeldvormende technieken zoals röntgenfoto’s en in sommige gevallen een CT-scan of MRI gebruikt om de ernst en het type fractuur vast te stellen. Afhankelijk van de complexiteit van de breuk bepaalt de orthopedisch chirurg of een ORIF-procedure noodzakelijk is. Vanwege de ernst van de klachten en de immobiliteit in de eerste fase wordt fysiotherapie in eerste instantie niet ingezet; de focus ligt op medische stabilisatie en wondgenezing.

Bij Fysio Fitaal Tilburg bieden we een gestructureerde en onderbouwde revalidatie voor patiënten na een ORIF-procedure. Ons behandelplan is afgestemd op de individuele situatie en functionele doelen.

In de eerste fase ligt de focus op pijnbeheersing, ontstekingsremming en vroege mobilisatie binnen de toegestane belastbaarheid. Daarnaast wordt gewerkt aan het verbeteren van de wondgenezing en spieractivatie met isometrische oefeningen. Ook is er tijd voor educatie over belasting en het gebruik van loophulpmiddelen.

In de herstelfase wordt de beweeglijkheid van het gewricht verder vergroot door mobilisatietechnieken en spierversterkende oefeningen met weerstand. Ook balanstraining belangrijk, net als looptraining om een normaal gangpatroon te herstellen.

Tijdens de functionele revalidatiefase wordt de krachtopbouw verder geoptimaliseerd door middel van functionele oefenvormen. Dit kan variëren van alledaagse handelingen tot werk- en sportgerelateerde belasting. Activiteiten zoals traplopen, draaien en sprongbelasting worden stapsgewijs opgebouwd.

Voor sporters is er een extra prestatiefase waarin sport-specifieke kracht- en conditietraining wordt ingezet om een veilige terugkeer naar sport te bevorderen. Plyometrische en reactieve oefeningen verbeteren explosiviteit en snelheid, terwijl impactbelasting wordt opgebouwd ter voorbereiding op dynamische bewegingen. Door middel van eindtesten wordt de functionele symmetrie gemonitord, zodat een veilige terugkeer naar sport mogelijk is.