Modern & meetbaar resultaat
Jumpers knee.
Bij een jumpers knee is er sprake van pijn aan de voorkant van de knie. Het is een klacht die vooral veel voorkomt bij sporters, en zoals de naam al zegt met name sporten waar veel bij wordt gesprongen. Een jumpers knee komt dus vaak voor bij sporten als handbal, basketbal en volleybal maar ook bij andere sporten waar vaak explosief gesprongen wordt. Het herstellen van een jumpers knee kan lang duren zonder goede begeleiding van een fysiotherapeut.
De knie bestaat uit verschillende botstukken, namelijk het bovenbeen (femur), de knieschijf (patella) en het scheenbeen (tibia). Bij een jumpers knee is de pees die van de knieschijf naar het scheenbeen loopt geïrriteerd. Deze irritatie ontstaat door herhaaldelijke grote trekkrachten die vaak gevraagd worden bij sport. Dit door het vele afremmen en versnellen van beweging dat in deze sporten terugkomt. Vaak zien we de klachten ontstaan doordat de pees onvoldoende toe komt aan herstel na belasting en daardoor neemt de belastbaarheid van de pees af. We zien in de tijd ook daadwerkelijk veranderingen ontstaan in de structuur van de pees. De kwaliteit van het weefsel wordt minder. Regelmatig horen we mensen zeggen dat het aangedane gebied gezwollen is, en dit kan kloppen. We weten uit onderzoek dat de pees zich namelijk toch zal gaan proberen te herstellen en hiervoor extra cellen gaat creëren. Hierdoor krijgen we dan ook daadwerkelijk een dikkere pees (hierover later meer).
Oorzaak
Naast dat we weten welke sporters mogelijk het risico lopen op een jumpers knee, zien we ook dat het een blessure is die vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen. Verder wordt de blessure ook vaker bij jong-volwassenen en volwassenen gezien. Risicofactoren voor het ontwikkelen van een jumpers knee zijn:
- Toename in (sport)belasting
- Overgewicht
- Verminderde flexibiliteit van andere omliggende spieren (kuitspieren, hamstrings, quadriceps)
- Voetafwijkingen
- Sport beoefenen op hoog niveau
Wist je dat 50% van de professionele volleyballers wel eens te maken krijgt met een jumpers knee? En dat dit percentage ligt op 32% van de professionele basketballers? Bij amateursport liggen de percentages gelukkig iets lager. Hier zien we 14% van de volleyballers.
Een tendinopathie/peesprobleem ontstaat vaak geleidelijk en neemt met de tijd in ernst toe. Het verloop van de klachten is vaak wel herkenbaar en gaat als volgt:
- Klachten bij start van een activiteit die geleidelijk verdwijnen. Dit wordt gevolgd door een na-reactie als de activiteit afgelopen is.
- Klachten bij start van de activiteit die geleidelijk verdwijnen
- Klachten die niet verdwijnen tijdens de activiteit.
- Klachten die zelfs in rusttoestand aanwezig zijn.
Klachtenbeeld
Een jumpers knee kenmerkt zich door pijn aan de knie onder de knieschijf. Daarnaast kunnen klachten aanwezig zijn als:
- Ochtendstijfheid
- Pijn die gerelateerd is aan (sport)belasting
- Minder kunnen sporten
- Geleidelijk ontstaan van de klachten
- Verdikking van de pees.
Wanneer en hoe lang de pijnklachten optreden is afhankelijk van mate van irritatie van de pees en de activiteiten die je onderneemt. In sommige gevallen beperken de klachten zich tot het beoefenen van sport, anderen ervaren ook pijn tijdens dagelijkse activiteiten.
Diagnose
De diagnose bij een jumpers knee wordt gesteld door het verhaal dat de patiënt vertelt tijdens de intake dat past bij bij een jumpers knee. De fysiotherapeut kan daarna testen uitvoeren om te bevestigen of er inderdaad sprake is van een jumpers knee. Hiervoor gebruiken we het uitvoeren van een een-benige squat op hellend vlak. De fysiotherapeuten van Fysio Fitaal Tilburg zijn goed in staat je klachtenbeeld in kaart te brengen. Daarnaast hebben we de mogelijkheid een echo van de pees te maken om afwijkingen in de peesstructuur in kaart te brengen. Overig beeldvormend onderzoek wordt niet geadviseerd, omdat we hiermee bij dit soort klachten geen extra inzichten verkrijgen.
Behandelingen
De behandeling van een jumpers knee bestaat uit verschillende fases en onderdelen. Als eerst is het vaak noodzakelijk de sportbelasting aan te passen. Een tijdelijke aanpassing is nu eenmaal nodig om weefsel de tijd te geven om te herstellen. Aanpassen wil gelukkig niet zeggen dat je moet stoppen met je sport. Lichte klachten mogen namelijk gevoeld worden tijdens activiteiten. In de praktijk zien we dat de mate waarin je in de eerste fase sport kunt beoefenen erg wisselt per persoon. Je kunt vaak andere activiteiten wel uitvoeren zoals wandelen en fietsen. Je kunt altijd met je fysiotherapeut afstemmen wat handig is om te doen.
Vervolgens is het van belang te gaan bepalen waardoor de klachten mogelijk zijn ontstaan. Is er iets veranderd in de intensiteit (sprongbelasting, sprint belasting), frequentie of duur van training. Daarnaast is het handig je af te vragen of er een verandering is geweest in factoren zoals je ondergrond of schoeisel. Dit zijn allen factoren die goed beïnvloedbaar zijn om de kans op herstel te vergroten maar ook de kans op terugkeren van de blessure te beperken.
Dan ga je aan de slag met trainen. iets dat hard nodig is om de nieuwgevormde cellen in de pees (waar we het eerder over hadden) te stimuleren om nieuw peesweefsel aan te maken en dit te structureren in de trekrichting van de pees. Hiervoor gebruiken we een trainingsopbouw waarvan uit onderzoek is gebleken dat deze erg goed werkt om peesklachten te verminderen. De training bouwt zich op van isometrische belasting naar isometrische belasting (opbouwend in belasting) en uiteindelijk plyometrische training (sprong- en loopvormen) en sportspecifieke oefeningen. Je kunt dit gehele traject samen met je fysiotherapeut uitstippelen.
Tijdens je ‘revalidatieproces’ mag je best iets van last voelen. Als we dit scoren van 0 (geen pijn) tot 10 (extreme pijn) willen we dat pijn niet hoger scoort dan een 3-4. Dit geldt zowel tijdens activiteiten als voor de reactie in de 24 uur erna. Merk je dat pijn toch hoger scoort dan een 3 of 4, dan zul je de belasting aan moeten passen en je volgende training even uit moeten stellen totdat je weer terug bent gekomen op je startpunt.
De prognose van een jumpers knee is gelukkig goed. We zien dat zeker 80% van de mensen die zich goed aan zijn/haar revalidatieplan houdt binnen ongeveer een half jaar een sterke afname in klachten ervaart. Het volledige herstel kan maanden tot jaren duren en wisselend zijn in de tijd. Naast oefentherapie en het aanpassen van belasting worden ook veel andere behandelmethodes aangeboden.
Shockwave
Shockwave is een therapievorm die de laatste jaren sterk in populariteit gewonnen heeft. Echter is er weinig wetenschappelijk bewijs voor de werking ervan. Bij een jumpers knee komt uit onderzoek dat het weinig tot geen positief effect lijkt te hebben op het klachtenbeeld en het herstel. Het is daarom niet de adviseren gebruik te maken van shockwavetherapie bij deze klachten.
Dry needling
Dry needling is ondertussen onder velen wel bekend. Een therapievorm waarbij dunne naaldjes door de huid heen in het pijnlijke weefsel worden geprikt. Vele gedachtegangen over mogelijke effecten van dry needling zijn ondertussen in het vakgebied al gepasseerd. Uit onderzoek is gebleken dat dry needling bij kan graden in het verminderen van pijnklachten bij een jumpers knee. Dit wel in combinatie met een juist vormgegeven oefenprogramma. We weten namelijk dat vermindering van pijn niet per definitie betekent dat de functie en kwaliteit van de pees ook verbeterd. Hier werk je aan met het oefenprogramma.
Injecties
Soms wordt voorgesteld een injectie te gebruiken als herstel maar niet wil plaatsvinden. We vinden het belangrijk dat de voor- en nadelen van deze behandeling goed overwogen worden. Voor deze behandeling zul je de huisarts (of liever orthopeed) consulteren. Bekend is dat injecties met corticosteroïden op korte termijn een goede pijndempende werking kunnen hebben, maar wel de kwaliteit van het weefsel op de lange termijn negatief beïnvloed. Het is daarom dat het gebruiken van dit soort behandelingen pas wordt geadviseerd als herstel na een lange periode van oefentherapie echt niet wil lukken.
